[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zębinowe. Skutkiem ubocznym jest ciemna barwa impregnowanej tkanki. Natomiast 30 50%
chlorek cynku strącamy 10% żelazocyjankiem potasu, nie powoduje on przebarwień, ale nie
jest tak skuteczny jak azotan srebra. Preparaty fluoru zastosowane miejscowo działają na
zasadzie remineralizacji tkanek.
Ad. 3. Zrodki stosowane do znoszenia nadwrażliwości zębiny i szyjek zębowych
W leczeniu tej przykrej dolegliwości można wykorzystać środki stosowane w gabinecie
stomatologicznym lub przez pacjenta w domu.
Celem terapeutycznym stosowania tych leków jest:
- zmniejszenie światła kanalików zębinowych i obturacja ich ujść. Do środków tych należą
związki fluoru (fluorek sodu, fluorokrzemian sodu, fluorek cyny, amnifluorki), związki
wapnia, szczawiany, związki strontu, białka precypitujące, żywice adhezyjne
i nieadhezyjne (Cervitec, Dentin Protector, Seal & Protect)
- zmniejszenie przewodnictwa nerwowego (azotan potasu)
- blokada kanalików zębinowych - szczawian potasu (preparat Superseal), preparaty
złożone (Isodan, Green Or, Elgydium)
W domu pacjent może stosować pasty do zębów np. Elmex Sensitive Plus, Sensodyne
i inne, które przy regularnym stosowaniu również powodują zmniejszenie objawów.
Ad. 4. Preparaty stosowane do dewitalizacji miazgi zęba
Uśmiercenie (dewitalizacja) polega na wywołaniu martwicy miazgi za pomocą środków
chemicznych. Dawniej stosowano do tego celu powszechnie arsen, obecnie używa się past
zawierających paraformaldehyd. W skład past paraformaldehydowych wchodzą poza
paraformaldehydem środki znieczulające, dzięki czemu działają one łagodniej. Po założeniu
do komory zęba na obnażoną chorą miazgę paraformaldehyd stopniowo ulega
depolimeryzacji do formaliny, która powoduje stopniową martwicę miazgi. Dodatkowym
działaniem jest działanie mumifikujące i bakteriobójcze. Służą one do dewitalizacji zębów
mlecznych i stałych. Wadą paraformaldehydu jest jego nietrwałość, należy więc szczelnie
zamykać pudełko z lekiem. Preparaty: Parapasta, Dewipasta, Caustinerf fort. Pasty
mumifikujące podtrzymują mumifikację zdewitalizowanej miazgi zęba po amputacji miazgi
komorowej. Zakładane w zębach mlecznych, gdzie leczenie kanałowe jest trudne do
wykonania ze względów technicznych (Tepasta).
Ad. 5. Preparaty służące do chemicznego opracowywania i odkażania kanałów korzeniowych
W leczeniu kanałowym stosuje się środki do płukania kanałów korzeniowych oraz środki
antyseptyczne zakładane między wizytami w postaci czasowego wypełnienia kanałów
korzeniowych lub wkładek antyseptycznych. Preparaty do chemicznego opracowywania
kanałów korzeniowych:
- podstawowym środkiem jest podchloryn sodu (NaOCl preparat Chloran). Wykazuje on
działanie lityczne w stosunku do bakterii i tkanek martwiczych. Stosuję się go w stężeniu
2,5% 5%. Posiada doskonałe właściwości czyszczące, działa przeciwbakteryjnie. Przy
zetknięciu z błoną śluzową może wywołać oparzenie (praca z założonym koferdamem
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego
30
pozwoli tego uniknąć). Jest niestety związkiem nietrwałym, należy go przechowywać
w szczelnie zamkniętych butelkach.
- woda utleniona (H2O2) usuwa mechanicznie z kanału martwą miazgę i opiłki zębinowe
dzięki obfitemu pienieniu. Stosowana w stężeniu 3% działa silnie bakteriobójczo na
bakterie beztlenowe, poza tym ma właściwości wybielające.
- środki chelatujące 15% EDTA (wersenian sodu) pomagają w opracowywaniu kanałów
wąskich i zakrzywionych (Endosal, Largal-ultra, File-Eze).
- chlorheksydyna 2% wykazuje działanie bakteriobójcze, w przeciwieństwie do
podchlorynu sodu nie działa szkodliwie na tkanki okołowierzchołkowe. Zalecana jest do
stosowania u dzieci.
- kwas cytrynowy 40% posiada silne właściwości dezynfekujące w połączeniu
z podchlorynem sodu. Zaletą jest jego niska cena. Nie wykazano powikłań po jego
stosowaniu.
- lubrykanty środki poślizgowe, zapobiegające złamaniu narzędzia w kanale, często
zawierają glicerynę (File- Eze, Glyoxide).
Zrodki antyseptyczne stosowane do odkażania kanałów korzeniowych.
- fenole i ich pochodne do niedawna stosowane były bardzo szeroko. Należą do silnych
antyseptyków. Mechanizm ich bakteriobójczego działania polega na denaturacji białka
bakteryjnego i unieczynnieniu enzymów niezbędnych do rozwoju bakterii. Niektóre
pochodne fenoli są mniej toksyczne dla tkanek okołowierzchołkowych. Dostępne
preparaty to między innymi ChKM (chlorkamfomentol), Dikamfen, Cresophene.
- jod i jego związki. Jod bardzo szybko wywołuje działanie bakteriobójcze, grzybobójcze
i przeciwwirusowe. Do odkażania kanałów korzeniowych stosowany jest płyn Lugola
w postaci sączków dokanałowych lub jonoforezy. Uwaga! Należy pamiętać o możliwości
uczulenia pacjenta na jod. Gotowym preparatem jest również Jodoform, polecany przy
wysięku z kanału korzeniowego
- metronidazol działa na bakterie beztlenowe, tlenowe, powoduje rozpad ich komórek
i zmienia pH środowiska w kierunku zasadowym
- preparaty antybiotykowo-kortykoidowe, wykazują działanie przeciwzapalne
i zmniejszają dolegliwości bólowe, jednocześnie niestety hamują mechanizmy obronne
miazgi i ozębnej. Z tego powodu stosowanie ich jest raczej ograniczone
preparaty na bazie wodorotlenku wapnia zmieniają pH w kierunku zasadowym, działając
bakteriobójczo stwarzają jednocześnie dogodne warunki do odbudowy uszkodzonych tkanek
[ Pobierz całość w formacie PDF ]