[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Mordu do ilin! Vi jam delonge avidis tion.
En la ventro murmuro
Kruko kuÿas en malsanulejo pro grava flegmono en la gor¸o.
Li ne plu povas paroli, kaj oni nutras lin per klisteroj.
Matene flegistino alportas kafon kun lakto kaj komencas
enÿpruci la trinkaîon en lian postaîon. Kruko eligas protestan
¸emon. La flegistino haltas kaj demandas:
Çu tro varmas?
Kruko prenas paperon kaj skribas: Vi forgesis la sukeron .
Kuracisto: Stranga estas via kazo. Unuafoje mi vidas vari-
kojn sur generilo.
Paciento: Eble pro ¸ia tro ofta starado, sinjoro doktoro.
La rabistoj
Piratoj atakis turistan ÿipon kaj elirigis la pasa¸erojn sur la
ferdekon. La pirata çefo ordonas:
La virinojn îetu en oceanon, kaj la virojn ni fiku.
Iu malaplombe rimarkigas:
Çu oni fikas virojn?
84
KRUKO KAJ BANIKO
eLIBRO
Çiuj viroj demetas la pantalonojn kaj turnas la postaîojn al
la piratoj:
Fikas! certe oni fikas!
Sep fratoj
Junulino venas al la paradizo. Çar por virgulinoj estas rezer-
vita aparta angulo, ÿi devas submeti sian himenon al la ekza-
meno de an¸elo-kontrolisto. Post momento la an¸elo, emba-
rasite, venas al sankta Petro:
Tion mi neniam vidis antaûe. xi havas sep etajn truojn.
Tio ne gravas. xi rajtas tamen iri al la virgulinejo. Kiel ÿi
nomi¸as?
Ne¸ulino.
Rakontoj al mia belulino
Kiam Kruko estas unuafoje sola kun bela sinjorino, li kutime
rakontas jenan fableton:
Juna leporino forlasis la gepatran domon, por promeni. xi
tial vagis, ke vespere ne povis trovi la vojon hejmen. xi ren-
kontas maljunan leporon:
Sinjoro leporo, çu vi povas indiki al mi, kiel mi revenu
hejmen?
Volonte, sed unue mi volas fari al vi paf paf.
Sed mi estas tiel juna kaj senkulpa.
Tio estas la kondiço.
xi vane ploras, li faras al ÿi paf paf, kaj poste li indikas al ÿi
la vojon. Sed li erarigas ÿin, kaj ÿi denove kuras, kuras, ne
85
KRUKO KAJ BANIKO
eLIBRO
retrovante la ¸ustan direkton. Feliçe ÿi renkontas alian malju-
nan leporon.
Sinjoro leporo, çu vi povas indiki al mi, kiel mi revenu
hejmen?
Volonte, sed unue mi volas fari al vi paf paf.
Çiuj viroj estas samaj. Ili pensas nur pri tio.
Ne utilas la ¸emado. Li faras al ÿi paf paf, kaj poste indikas
al ÿi la vojon. Post du minutoj ÿi estas çe siaj gepatroj.
Post la rakonto Kruko demandas sian kunulinon:
Çu vi scias, kial la unua leporo mensogis kaj la dua diris
la veron?
Ne.
Çu vi ÿatus scii tion?
Ho jes. Mi petas, diru tion al mi.
Volonte, sed unue mi ÿatus fari al vi paf paf.
(por invertita ornitologo)
La amaso de tiom
da anasoj
kondukas al
perturbo de la
klubo.
86
KRUKO KAJ BANIKO
eLIBRO
Kun la peko en mano
Aûtomobilisto veturas kun nova amikino tra kamparo. Dum
lia maldekstra mano tenas la direktilon, la dekstra okupi¸as
pri aûdacaj malkovroj sub la jupo de la kunulino. xi ne kon-
traûas. Male ÿi aktive partoprenas la karesadon.
Tiu malbona konduto kondukas al miskondukado de la ra-
pida aûto, kaj post kelkaj zigzagoj la veturilo malmilde vol-
vi¸as çirkaû vojrandan arbon. Pro la kolizio la junulino estas
elîetita je kvindek metroj.
Alkuras vila¸anoj, kiuj laboris en la kamparo. Ili provas
konsoli la aûtomobiliston, kiu laûte ploras en la tute detrui-
ta veturilo:
Trankvili¸u. Via kunulino restis nevundita.
Jes, li ¸emas. sed vi ne vidis, kion ÿi tenas en la mano.
(por ru¸krucanino)
Lia vorto savis
ÿin, kiam li klini¸is
super ÿia stertoro.
Kiu bone sidas, tiu lokon ne ÿan¸u
Je la kvina posttagmeze la bervala tramo estas plenplena.
Kruko, okupante oportunan sidlokon, ÿajnigas, ke li estas tute
absorbita en legado de gazeto.
87
KRUKO KAJ BANIKO
eLIBRO
Juna virino staras antaû li. Post momento ÿi atentigas lin, ke
ÿi deziras sidi. xi murmuras:
Sinjoro, mi estas graveda.
Kruko tuj lasas sian lokon al la bela sinjorino. Li tamen
miras, ke la patrini¸onta virino estas tiom svelta, kaj li dem-
andas:
Sinjorino, çu vi pardonos mian maldiskreton? Mi nur sci-
volas, de kiam vi estas graveda?
La belulino respondas kun okuloj fermitaj pro volupta re-
memoro:
De duonhoro.
Ia stranga atako al mi ligas subite la manon
Sinjoro komisaro, en plenplena aûtobuso iu ÿtelis mian mo-
nujon kaÿitan sub la jupo.
Sed, sinjorino, çu do vi nenion sentis?
Jes, kompreneble, sinjoro komisaro, sed mi opiniis, ke
temas nur pri ¸entilaîoj.
Oficisto: Sinjoro direktoro, bonvolu min pardoni. Pro ang-
ino mi devis resti ses tagojn en lito.
Direktoro: Viaj amoraferoj tute ne interesas min. Mi tuj
maldungos vin, se vi denove neglektos vian laboron pro tiu
fraûlino Angino.
La muro havas orelojn
Sinjorino Baniko devis veturi al banloko, por fari termofon-
tan kuracadon. Baniko promesas viziti ÿin post du semajnoj.
La revido estas kortuÿa. Baniko malpacience atendas la nok-
88
KRUKO KAJ BANIKO
eLIBRO
ton, çar la trudita dekkvartaga çasteco tre pezas por li. Post
la vesperman¸o ili iras en ÿian hotelçambron. Baniko sen-
vesti¸as en tri sekundoj, sova¸e îetas la edzinon sur la liton
kaj sin sur la edzinon. La lito knaras, Baniko gruntas, lia
Banikino eligas laûtajn ¸u¸emojn. Subite aûdi¸as frapoj sur
la muron, kaj iu kolere krias el la apuda çambro:
Çu do okazos çiuvespere la sama bordela bruego?
Kiu ne atentas la se , tiu sentas la ve
Kruko partoprenas festenon çe avara malbelulino. En la sekva
tago Baniko demandas lin:
Kia estis la hieraûa vespero?
Nu, se la supo estus same varma, kiel la vino, la vino sa-
me maljuna, kiel la ansero, la ansero same bele graseta, kiel
la femuroj de la juna servistino, kaj la servistino same amo-
rema kiel la dommastrino, çio estus perfekta.
Eç ÿtipo estos bela, se vi ¸in ornamos
Baldaû okazos kostumbalo. Fortika bervalano venas al bro-
kantisto.
Mi estos Adamo, kaj mi bezonas nur figarban folion.
La vendisto alportas la folion, sed la estonta Adamo protes-
tas:
Çu vi mokas min? Kion mi povus kaÿi per tiu folieto?
Bone, bone. Jen pli granda modelo.
Vi ne estas serioza.
Atendu, restas al mi giganta figarba folio, iam uzata por
granda statuo.
Ankaû ¸i ne konvenas.
89
KRUKO KAJ BANIKO
eLIBRO
Do mi vidas la solan eblon, sinjoro. Vi metu vian ilon
sur la brakon, kaj aperu en la kostumbalo, kiel benzinpum-
pilo.
Sinjoro Kruko, çu vi estas certa, ke çi tie okazas la interkona
vespero?
Eç kiu plej bone pafas, tamen iam maltrafas
Viro prezentas sin al la estro de bordeleska noktoklubo:
La naturo tiel dorlotis min, ke mi povas sinsekve konten-
tigi kvindek virinojn.
Tia potenco imponas la amuzejestron. Li proponas kvin mil
stelojn al la fortikulo por çiu prezentado:
Vi bezonos amori publike nur tridek tre belajn junulinojn,
kiujn mi speciale elektos por vi.
Konsentite.
Çe la unua prezentado la publiko retenas sian spiradon, ad-
mirante la nekredeblajn kapablojn de la masklo sur la scene-
jo. Bedaûrinde, kiam venas la deknaûa ino, la viro subite mal-
forti¸as. Li estas tute elçerpita.
La kurteno falas. La publiko mokfajfas la fiaskon, kaj la klu-
bestro skoldas la kompatindulon:
Vi senhonte trompis min, vi estas nekapablulo, mi tuj
maldungas vin.
La malfortiki¸into balbutas:
Mi ne komprenas, kiel tio okazis, sinjoro direktoro. Ho-
diaû posttagmeze çio ja iris glate dum la provludo.
90
KRUKO KAJ BANIKO
eLIBRO
(por malçasta soldato)
Ne pro la kaço,
sed pro la supo
konvenas
kantinistino al
milita edzo.
xi silentas senmove
Kruko tiel festis la interkonan vesperon de internacia kongre-
so, ke estas tute ebria. Nun li staras en policejo, post kiam
patrolo arestis lin pro seksatenco en apuda parko.
Çu ne hontas vi pro via fia nekrofilio?
Çu nekrofilio?
Jes, ni ja surprizis vin nokte, dum vi havis seksrilatojn kun
mortinta virino.
Mortinta? balbutas Kruko. Estas neeble. Mi kredis, ke
ÿi estas anglino.
Edzi¸o kontraûvola
En atendejo de akuÿejo du viroj sidas kun çagrena mieno.
91
KRUKO KAJ BANIKO
eLIBRO
Mi estas malbonÿanca, diras li unua. Mia edzino pa-
trini¸as ¸uste dum nia ferio.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]