[ Pobierz całość w formacie PDF ]
rozładować atmosferę. A co z projektem dla ciebie?
Coś naszkicuję na szybkiego. Przyśniła mi się pudrowa sukienka. I taką
będę mieć powiedziała zdecydowanie. W odpowiedzi na jej słowa kiwnęłam
tylko głową. I chyba niestety zrobiłam to w nieodpowiednim momencie, bo
właśnie karaibski błękit zalewający oczy naszego kochanego historyka
spojrzał prosto na mnie.
Widzę, że jesteś dzisiaj bardzo aktywna. Może powtórzysz klasie największe
kolonie brytyjskie? Na pewno słyszałaś jak przed chwilą je wymieniłem.
Pomyślałam tylko jaka z niego menda społeczna. Zawsze kiedy rozmawiam,
musi mnie upokorzyć. Nie wytrzymałby. Zaczęłam grzebać w pamięci. Fakt
nie słuchałam go, ale kolonie brytyjskie& to nie powinno być za trudne, może
uda mi się coś& Hanka? Powiesz nam coś? niecierpliwił się.
Tak, jedną z koloni brytyjskich jest Kanada zaczęłam. Cały czas uważnie
mnie obserwował. Najwyrazniej taka odpowiedz mu nie wystarczyła. Jest
jeszcze Australia dodałam. Nowa Zelandia, Indie& szczerze mówiąc, na
tym mój repertuar się wyczerpał. Kątem oka zobaczyłam jak Laura pisze w
zeszycie dwie kolejne kolonie. Oprócz tego Egipt i Nigeria na pewno
mówił ich znacznie więcej, ale niestety w mojej głowie nic więcej się nie
pojawiło.
No dobrze. Niech ci będzie powiedział. Jakoś się wybroniłaś dodał
tylko i wrócił do poprzedniego wątku. Laura uśmiechnęła się do mnie pod
nosem. Nasz magisterek był specyficzny, ale mimo wszystko tolerowałam go
bardziej niż nie jednego nauczyciela w tej szkole. Zresztą, kogoś musiałam.
Wyszłam ze szkoły kierując się w stronę domu. Laura została na dodatkowych
zajęciach, a Jasiek razem z nią. Włożyłam słuchawki do uszu i puściłam
muzykę. Piosenka jednak nie spodobała mi się więc zaczęłam przerzucać na
kolejne. I tak wgapiona w wyświetlacz szłam na oślep chodnikiem od czasu
do czasu burcząc krótkie hej do mijanych znajomych. Nagle mój wzrok padł
na stojącego przy samochodzie Rafała. Moim pierwszym odruchem był krok
w tył, jednak natychmiast porzuciłam ten zamiar. Spuściłam głowę i brnęłam
dalej mając nadzieję, że mnie nie zauważy albo chociaż zignoruje. Niestety.
Pech. Podszedł do mnie. Nie wydusiłam z siebie ani słowa.
Cześć powiedział wyciągając słuchawki z moich uszu. Czekałem na
ciebie. W zasadzie można się było tego spodziewać. Gdyby nie nasz zakład
cieszyłabym się z tej wiadomości jak dziecko.
Cześć. Coś się stało? spytałam bez emocji.
Pomyślałem, że może potrzebujesz podwózki do domu powiedział z
uśmiechem. Najwyrazniej liczył, że jego urok osobisty zadziała błyskawicznie.
Nie, spokojnie poradzę sobie powiedziałam bez przekonania.
No daj spokój. Chyba nie pozwolisz mi tak marnować czasu droczył się.
Zlęczę tu od godziny.
Oczywiście, że nie jak zwykle mój głos nie zabrzmiał sarkastycznie.
Wiedziałem, że się zgodzisz.
Jak mogłabym odmówić mruknęłam do siebie.
===LUIgTCVLIA5tAm9PeE52Q3RUMF8tQjZXPFMkRSlKMEkiEFA3WjtSPhBzHHE=
Trzeba umieć kochać, by mówić o miłości
*
28 I 2011
Hej:)
To wszystko powoli mnie przerasta. Nie powinnam była grać w podwójną grę.
Ale dopiero teraz to sobie uświadamiam. Rafał ma tak wiele twarzy, że ciężko
mi za tym nadążyć. Nie potrafię być taka jak on. Ja i on tańczymy razem, ale
przy dzwiękach różniej muzyki. Z jednej strony wydaje się jakby pod tą maską
cos ukrywał, z drugiej jakby to leżało już w jego naturze. Mam nadzieję, że
niedługo zobaczę list od Ciebie. Potrzebuję kilku słów wsparcia i nagany. Ktoś
zdaje się powinien przywołać mnie do porządku.
H.
To takie dziwne uczucie. Nie mogę się obyć bez rady Gabriela, a jednocześnie
wiem co mi powie, i wiem, że to mi się wcale nie spodoba. Z drugiej strony
tylko on ma taką siłę perswazji. Laura z Jaśkiem już zrezygnowali. Po prostu
czekają na ciąg dalszy. Ostatnio i tak wysłuchałam kolejnego, długiego
wykładu od swojej przyjaciółki. Przewidywała, że w końcu wplączę się w to
wszystko tak bardzo, że trudno będzie mi się potem wykaraskać z tarapatów.
Na pewno ma to swoje racje, nie wątpię w to. Tylko skoro zabrnęłam już tak
[ Pobierz całość w formacie PDF ]